وَمِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَیِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَّکُمْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِینَ آمَنُواْ مِنکُمْ وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (61)(توبه)

و از ایشان کسانی هستند که پیامبر راآزار می دهند و می گویند او سراپا گوش(خوش باور) است بگو او سخن نیوش خوبی برای شماست هم به خدا ایمان دارد و هم مومنان را باور دارد وبرای کسانی  از شما که ایمان آوردند رحمتی ا ست و کسانی که رسول خدا را می آزارند برایشان عذابی دردناک است.

کلمه ((اذن)) به معنای  ((گوش )) است . واگر منافقین رسول  خدا (ص) را گوش نامیدند منظورشان این بود که هر حرفی را می پذیرد و به حرف هرکس گوش می دهد لازمی وجه دومی این است که استماع انجناب استماع خبری باشد یعنی به پاره ای از حرفهایی که برای مسلمانان خیر نیست گوش می دهد ،و لیکن صرفا به منظور احترام از گوینده گوش می دهد وکلام او را حمل بر صحت می کند تا هتک حرمت اورا نکرده و خود نیز گمان بد به مردم نبرده باشد و لیکن اثر خبر صادق و مطابق با واقع را هم بران بار نمی کند یعنی اگر در سعایت کسی باشد ان شخص را مواخذه نمی کند  درنتیجه هم به حرفهای گوینده گوش داده و اورا احترام کرده و هم ایمان ان مومنی را که وی درباره او بدگویی و سعایت کرده و کوتاه سخن ظاهر جمله یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ این است که رسول اکرم (ص) خدا را در وحیی که به وی نازل می کند تصدیق می نماید ولی مومنین را در انچه که می گویند تصدیق نمی کند ، بلکه تصدیق می نماید به نفع مومنین ، هریک از انهاکه به وی خبری دهد به این معنا که کلام مخبر را حمل بر صحت نموده به او نمیگوید تو در این گفتارت دروغ می کویی ، ویا غرض سویی داری ،اینکار را نمی کند ، ودر عین حال اثر صحت هم بر ان خبر مترتب نمی سازد، و همین خود باعث است که همواره تصدیقش به نفع مومنین تمام شود ، بخلاف اینکه همه ی خبرها و حرفهایی که می شنود  محترم شمرده است . صحیح بداند واثر صحت هم بران بارکند.

یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88) إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ (89)(شعراء)

آن روزی که مال و فرزند هیچ نفعی نبخشد و چیزی جز آنکه با قلب پاک و سالم حضور خدا آید نفع نبخشد.

قلبی است که از ننگ ظلم و تاریکی شرک و گناه سالم باشد.

تفسیر المیزان