بسمه تعالی

جلسه ی  ششم

اطاعت محض

 در جلسات قبل در خصوص قلب عزادار و آثار قلب عزادار مقداری بحث کردیم و گفتیم  که قلب عزادار است که او را به مجلس عزاداری می کشاند و یا قلب است که شیطان اجازه ی ورود به آن را ندارد  و قلب سرنخ های اصلی را به ما می دهد ولی ماندن بر آن مواضع کار خودمان است ولی چون ما با توجیهات بیجای عقلی خود و دیگران بدون در نظر گرفتن جایگاه قلب و فطرت و قرآن و روایات زیاد سرو کار داریم  پس در ایستادن در آن جایگاه نزدیک ائمه ابا کرده و از کشتی هدایت آنها خارج می شویم تا دوباره با قلب خود به مجالس آنها راه یافته  و مقداری یقین در وجودمان حاصل شود . یعنی این قلب سلیم است که جایگاهش از عقل بدون افسار بالاتر بوده و قلب است که باید فکرخوب به عقل داده تا عقل آن را بپروراند و از آن نتایج خوبتر گرفته و بر ایمان قلبی بیفزاید و این رابطه باید مدام ادامه داشته باشد.

         و یکی از مشکلات اصلی ما در راه وصول به اهل بیت و پایداری در جایگاه نزدیک به آنها همین است که ما  هنوز مقام و جایگاه هر چیز را مشخص نکردیم  واین موضوع باعث بی ثباتی و عدم آرامش ما می شود و نیل به اهداف عالی را غیر ممکن می سازد . یعنی انچه ما باید در موضوع رابطه ی خود با دین و اهل بیت  بدانیم این  است که اسلام از تسلیم می آید یعنی فلسفه دین این است نه پذیرش چشم بسته ی دین بلکه دین خود بر تحقیق در خصوص دین و عقاید سفارش می کند ولی می گوید بعد از رسیدن به یقین در خصوص حقانیت دین دیگر اطاعت از دستورات آن مطلق است یعنی اگر شما دین اسلام را با تحقیق دین حق دانسته و پذیرفتید دیگر اطاعت از تمامی دستورات آن وظیفه ی شماست یعنی باید دستورات را از منابع اصلی و ناب دریافت کرده چون ممکن است دستورات با جعلیات ادغام شده باشند و بعد اطاعت مطلق صورت گیرد و تشخیص جعلیات کار متخصصان و امام است و اطاعت از امام در قرآن همرده ی اطاعت مستقیم از خداوند ذکر شده است اطیعوالله و اطیعواالرسول و اولی الامر منکم  ولی ما این اطلاق اعمال را در بسیاری از جاها عمل نمی کنیم یعنی یکی از مشکلات بزرگ ما این است که دور امام معصوم که همانطور در جلسات قبل عرض کردیم شان خداوندی دارد خط قرمز کشیده ایم یعنی می گوییم از اینجا به بعد دیگر نه اطاعت از امام وجود ندارد و هر چه من تشخیص دهم همان است و در واقع انجایی را هم که از امام اطاعت می کنیم چون  مورد رضایت خودمان هم است وگر آن هم جزو خط قرمز قرار می گیرد پس اصل اطاعت این است که انجایی که رضایت خودت در آن نیست عمل کنی  آن موقع است که شیعه یا پیرو امام می شوی حضرت ابالفضل (ع)چرا اینقدر مقام دارند چون اصلا خودش را نمی دید فقط امامش را می دید اطاعت محض داشتند شخصی آمد پیش یکی از امامان و گفت شما قیام کنید ما با شماییم امام به غلام خود فرمودند داخل تنور روشن برو و رفت  و بعد از مدتی فرمود بیرون بیا و آمد و نسوخته بود چون اطاعت از امام را مساوی اطاعت از خدا دانسته و به خود عمل نگاه نمی کند که چیست فقط به دستور فکر کرده و انجام می دهد امام فرمود چند نفر از این افراد داری  گفت هیچ تعداد پس همه ی ما که دنبال ظهور هستیم باید چنین اطاعت مطلقی داشته باشیم اگر 313 نفر چنین افرادی باشند امام زمان (ع)ظهور خواهند کرد و این اطاعت از اطاعت اولیه ی دین شروع می شود تا به اطاعت مطلق امام برسد. این اطاعت و خودسازی باید هرچه سریعتر آغاز شود و باید از خودمان شروع کنیم  انشاءالله در این امر موفق باشیم. و کربلا مثل همیشه میانبراست.............

         شما فکر کردید حضرت عباس (ع) نمی خواست مبارزه کند البته و اگر مبارزه می کرد تمام لشکر دشمن را نابود می کرد ولی خواست امامش را به خواست  خودش ترجیح داد و امام حسین (ع) دید اگر ایشان  به میدان بروند شاید دیگر عاشورا و  شهادتی رخ ندهد پس فرمودند برو آب بیاور........   

وَمِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَیِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَّکُمْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِینَ آمَنُواْ مِنکُمْ وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (61)(توبه)

و از ایشان کسانی هستند که پیامبر راآزار می دهند و می گویند او سراپا گوش(خوش باور) است بگو او سخن نیوش خوبی برای شماست هم به خدا ایمان دارد و هم مومنان را باور دارد وبرای کسانی  از شما که ایمان آوردند رحمتی ا ست و کسانی که رسول خدا را می آزارند برایشان عذابی دردناک است.

کلمه ((اذن)) به معنای  ((گوش )) است . واگر منافقین رسول  خدا (ص) را گوش نامیدند منظورشان این بود که هر حرفی را می پذیرد و به حرف هرکس گوش می دهد لازمی وجه دومی این است که استماع انجناب استماع خبری باشد یعنی به پاره ای از حرفهایی که برای مسلمانان خیر نیست گوش می دهد ،و لیکن صرفا به منظور احترام از گوینده گوش می دهد وکلام او را حمل بر صحت می کند تا هتک حرمت اورا نکرده و خود نیز گمان بد به مردم نبرده باشد و لیکن اثر خبر صادق و مطابق با واقع را هم بران بار نمی کند یعنی اگر در سعایت کسی باشد ان شخص را مواخذه نمی کند  درنتیجه هم به حرفهای گوینده گوش داده و اورا احترام کرده و هم ایمان ان مومنی را که وی درباره او بدگویی و سعایت کرده و کوتاه سخن ظاهر جمله یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ این است که رسول اکرم (ص) خدا را در وحیی که به وی نازل می کند تصدیق می نماید ولی مومنین را در انچه که می گویند تصدیق نمی کند ، بلکه تصدیق می نماید به نفع مومنین ، هریک از انهاکه به وی خبری دهد به این معنا که کلام مخبر را حمل بر صحت نموده به او نمیگوید تو در این گفتارت دروغ می کویی ، ویا غرض سویی داری ،اینکار را نمی کند ، ودر عین حال اثر صحت هم بر ان خبر مترتب نمی سازد، و همین خود باعث است که همواره تصدیقش به نفع مومنین تمام شود ، بخلاف اینکه همه ی خبرها و حرفهایی که می شنود  محترم شمرده است . صحیح بداند واثر صحت هم بران بارکند.

یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88) إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ (89)(شعراء)

آن روزی که مال و فرزند هیچ نفعی نبخشد و چیزی جز آنکه با قلب پاک و سالم حضور خدا آید نفع نبخشد.

قلبی است که از ننگ ظلم و تاریکی شرک و گناه سالم باشد.

تفسیر المیزان